- Hę? To ma być jakiś żart?- Marian popatrzył na Ciebie w osłupieniu, a jego szczęka powędrowała w trybie natychmiastowym w dół. Mimo, że Marian nie pochodził z Unovy*, nieco informacji na temat tutejszych legendarnych Pokémon'ów zdążył już sobie przyswoić. Nie chciało mu się więc wierzyć, iż mogła Ci się podobna scenka, do tej, opisywanej przed chwilą, przyśnić. Po minie chłopaka można było odczytać jego myśli- wyraźnie uznał, że masz niewielkiego świra, delikatnie ujmując, na punkcie rywala.- Oh, mniejsza. Choć, musisz to zobaczyć!
Znów, zanim jakkolwiek zdążyłeś zareagować, Marian ciągnął Cię już za rękę w stronę centrum miasta.

______________
* Przy zapisie nie uwzględniłeś miejsca urodzenia swojego towarzysza, więc uznałam, iż skoro posiada on Pichu, nie pochodzi z Unovy.

Marian zaciągnął Cię prosto pod słup z ogłoszeniami i wskazał na jedną z wiszących na nim kartek. Dużymi literami było na niej napisane: "MIASTO NEW BARK TOWN OGŁASZA JUBILEUSZOWY, JESIENNY FESTIWAL!". Nieco niżej były wymienione wszystkie przewidziane atrakcje. Głównym wydarzeniem miał być turniej stworków powietrzno-lądowych. Dla zwycięzcy finałowego starcia przewidziano silnego, unikalnego Pokémon'a. A jego przeciwnikiem będzie… I w tym momencie Cię wprost zatkało, bowiem miał być to sam N! Nic więc dziwnego, że Marian był zaniepokojony, gdyż zdawało się to nieco podejrzane. Przecież twój mentor nie należał raczej do osób, które lubią wyróżniać się z tłumu. Może warto by było wypadać sprawę? W końcu Wasze małe śledztwo raczej nie zaszkodzi, a staniecie przed szansą zdobycia drogocennej, jak również tajemniczej, nagrody.

- Hę, a czemu niby ja mam być tym co po kanałach wentylacyjnych łazi?- Krzyknął Marian, lecz Ty byłeś już dobre piętnaście metrów przed nim. Niczym torpeda wparowałeś do pobliskiego Centrum Pokémon, gdzie też odbywały się zapisy do jesiennego festiwalu. Siedząca za ladą siostra najwyraźniej Cię rozpoznała, bo uśmiechnęła się serdecznie i puszczając do Ciebie oczko, odrzekła:
- Nie mogę niczego powiedzieć, ale zdradzę tylko, że takiego stworka jak ten, nie widuje się w Unovie za często!
W tej właśnie chwili przybiegł zdyszany Marian i posyłając Ci spojrzenie wściekłej modliszki, zarzucił rękę na Twoje ramie.
- Wybaczy mi siostra na chwilkę, ale muszę z tym tutaj przedstawionym elegantem pogadać- orzekł z wymuszonym uśmiechem, za moment dodając- znowu.
I porwał Cię w stronę jakiegoś cichego zaułku, gdzie moglibyście omówić swój plan.