Po prostu oryginalność pierwszego postu mnie powaliła- gratki. A tak swoją drogą, to czemu niby Kei jest moim rywalem, skoro pełni funkcję mojego towarzysza i przewodnika, a Ram jest tym złym? x3
~~~~~~
Riolu? Całkiem niezły okaz jak na początek- pomyślałam, starając się nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Postanowiłam najpierw spróbować go zwerbować do teamu pokojowo, nie wszczynając niepotrzebnych konfliktów. Rzuciłam stojącemu obok mnie chłopakowi spojrzenie spode łba, mówiące wprost- stój w bezruchu. Sama natomiast powoli przycupnęłam na ziemi, w pewnej odległości od napotkanego stworka. Na mej twarzy pojawił się sympatyczny uśmiech, a ręka powędrowała nieco wprzód.
- Witaj Riolu, nazywam się Shi, a to mój przyjaciel, Kei- delikatnym ruchem głowy, wskazałam na szatyna. Starałam się jak najlepiej wykorzystać umiejętności, które wyniosłam z Wyspy Ryu i emitować pozytywne impulsy, tak, ażeby młodsze stadium ewolucji Lucaria wyczuło moje dobre intencje.

Gdy dowiedziałam się, że jest synem Atasuke'go ogarnął mnie ogromny szok. Nie sądziłam, że odnajdę potomka mojego wodza, a już na pewno nie w tym świecie. Nie ostudziło to jednak moich chęci- wręcz przeciwnie. Jeszcze bardziej pragnęłam go posiąść, więc gdy usłyszałam wyrażoną przez niego zgodę, przepełniła mnie radość nie do opisania. Wyciągnęłam z plecaka biało-czerwoną kulkę i uspokoiłam Riolu, tłumacząc na czym polega jej mechanizm. Następnie dotknęłam nią lekko czoła stworka i uważnie oglądałam reakcję Ball'a.

Kiwnęłam tylko głową, słysząc znajomy głos Riolu. Jego, lub też jej, propozycja została przeze mnie rozpatrzona jak najbardziej pozytywnie. Natychmiast wypuściłam stworka z kulki i przedstawiłam potomka Atasuke'go Kei'owi.
- To jeden ze sposobów łapania Pokémon'ów...- Zaczęłam spoglądając na Riolu.- Nawiązanie więzi lub zaprzyjaźnienie się z nim. Drugim jest walka z napotkanym stworkiem, ale wymaga choćby nikłego doświadczenia i oczywiście towarzysza bitew, którego Ty, jak na razie, nie posiadasz. Nadążasz?
W międzyczasie zeskanowałam Riolu, chcąc dowiedzieć się paru ciekawych informacji o mojej 'zdobyczy'. Następnie spytałam się go telepatycznie, jak się tutaj znalazł.

Twój ojciec był niesamowitym wodzem, możesz być dumny z tego, iż jesteś z Nim spokrewniony. W Twoich żyłach płynie Jego krew, więc zapewne Ty również posiadasz cechy dobrego przywódcy!- Orzekłem w myślach, kierując rozpromienioną twarz wu Riolu i głaszcząc go po główce, dodałam:- Moja historia jest o wiele dłuższa i bardziej zawiła. Zostałam wychowana przez Twojego ojca na jedną z osób odpowiedzialnych za pilnowanie amuletu Białego Smoka. Podczas tej wojny zaginął mój przyjaciel i to właśnie dlatego tutaj przybyłam- chcę go za wszelką cenę odnaleźć. No i przy okazji znalazłam toto na swojej drodze...
Wskazałam na Kei'a, który w tym czasie próbował nadążyć za moimi wytłumaczeniami. Mimo że podczas tej opowieści trochę posmutniałam, dobry humor mnie nie opuszczał. A przynajmniej do czasu, kiedy to jeszcze mój towarzysz nie doniósł o zaginięciu części ekwipunku.
- Agh- wymamrotałam, uderzając spodnią stroną dłoni o twarz. Jak ja mogłam zgubić własny Dex? Trudno się mówi, już go raczej nie odnajdę- mógł mi wypaść gdzieś na terenie gór, a do tego piekielnego szczytu wolę już nie wracać.- A więc do najbliższego laboratorium po Twojego startera i nowy Dex, w drogę...

- Em, z tego co mi wiadomo to przeważnie w laboratoriach- odrzekłam z nutką zastanowienia, a zarazem zaciekawienia w głosie.
Centrum Pokémon? A to Ci dopiero niespodzianka. No nic, może warto zajrzeć do środka?- Dodałam w myślach i pociągnęłam Kei'a oraz Riolu w stronę widocznego już budynku.

Ostatnio edytowany przez Shiro (2013-11-16 23:23:42)

Kiedy Kei, cały w skowronkach, wparował do środka 'lecznicy' parsknęłam śmiechem.
- Proszę, proszę. Na początku trzeba go było dźwigiem wyrywać z rodzinnej wioski, a teraz- proszę jaki chętny!- rzekłam z uśmiechem na twarzy do Riolu, a następnie weszliśmy do Centrum. Tam zastaliśmy Kei'a oglądającego startery. Jednakże moją uwagę przykuło bardziej stoisko z Dex'ami. Podeszłam do stolika i spytałam nieśmiało:
- Witam. Jestem początkującą trenerką, czy nie znalazłby się dla mnie może jakiś PokéDex?- Wolałam na chwilę obecną zataić fakt, iż go gdzieś zapodziałam. Cóż, można się było tego spodziewać po naturze osóbki takiej jak ja.

Skąd ona wie, że go zgubiłam, skoro jej o tym nie wspominałam?- Spytałam samą siebie nieco zmieszana. Mimo wszystko wzięłam PokéDex i podziękowałam pani siedzącej za ladą, jednocześnie obiecując, że tym razem go nigdzie nie zapodzieję. Następnie odwróciłam się na pięcie do zniecierpliwionego towarzysza i odparłam z sarkastycznym uśmieszkiem na twarzy: - Wybacz, zasada kto pierwszy ten lepszy- prawo dżungli. Poza tym ochłoń trochę i pokaż lepiej jakiego startera wybrałeś.
Tymczasem telepatycznie oznajmiłam Riolu: "Choć zeskanujemy Cię!" i przysunęłam urządzonko w stronę stworka.